Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 8 (943) z dnia 10.03.2017

Wprowadzenie do ewidencji pojazdu nabytego w roku ubiegłym

W styczniu 2017 r. otrzymaliśmy dokumenty zakupu samochodu osobowego od firmy z Francji. Umowa kupna datowana jest na 2016 r. Wraz z tą umową otrzymaliśmy dokumenty rejestracyjne z datą stycznia 2017 r. Pojazd dotychczas nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Co zrobić z takim samochodem? Jak ująć go w ewidencji i od kiedy rozpocząć jego amortyzację?

Zgodnie z generalną zasadą wynikającą z art. 16d ust. 2 ustawy o PDOP (odpowiednio art. 22d ust. 2 ustawy o PDOF) składniki majątku, uznane za środki trwałe, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego.

W przypadku wprowadzenia do ewidencji pojazdu, który nie był dotychczas oddany do używania, nie może być mowy o jego ujawnieniu. Można więc przyjąć, że od momentu jego nabycia do chwili obecnej pojazd nie spełniał definicji środka trwałego. Dopiero jego rejestracja na terenie kraju stanowi przesłankę do uznania go za kompletny i zdatny do użytku środek trwały.

Przypomnijmy, że w przypadku nabycia samochodu na jego cenę nabycia, a tym samym wartość początkową składają się - w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o PDOP (odpowiednio art. 22g ust. 4 ustawy o PDOF) - oprócz kwoty należnej zbywcy, koszty związane z zarejestrowaniem pojazdu, prowizja i odsetki od ewentualnego kredytu/pożyczki na sfinansowanie jego zakupu, naliczone do momentu przekazania samochodu do używania. Wartość początkowa samochodu korygowana jest ponadto o różnice kursowe faktycznie zrealizowane do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W przypadku samochodu sprowadzonego z zagranicy wartość początkową mogą zwiększać koszty jego transportu, ubezpieczenia w drodze, niepodlegający odliczeniu VAT, czy podatek akcyzowy.

Wprowadzając do ewidencji środek trwały należy dodatkowo pamiętać, że samochody osobowe amortyzuje się wyłącznie według metody liniowej. Podstawową stawką amortyzacyjną jest określona w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawka 20% (co oznacza amortyzację w okresie 5 lat). W przypadku, gdy zakupiony samochód był używany przed jego nabyciem przez okres co najmniej 6 miesięcy, można uznać go za używany. Uprawnia to do indywidualnego ustalenia stawki amortyzacyjnej, która w odniesieniu do środków transportu nie może przekroczyć 40% (okres amortyzacji co najmniej 30 miesięcy).

Zaliczając odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów należy pamiętać, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP oraz odpowiednio art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOF).

W uzupełnieniu dodajmy, że w sytuacji, gdy wartość początkowa samochodu nie przekracza kwoty 3.500 zł, wydatek na jego nabycie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub poprzez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Zwróćmy ponadto uwagę, że również koszty ubezpieczenia samochodu osobowego podlegają ograniczeniom. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o PDOP, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów składki na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Analogiczny przepis zawarto w art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o PDOF, z tym że właściwym kursem do przeliczenia równowartości 20.000 euro jest tutaj kurs sprzedaży walut ogłaszany przez NBP.