A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 8 (799) z dnia 10.03.2013

Koszty uzyskania przychodów pracownika zatrudnionego u kilku pracodawców

Nasz pracownik jest jednocześnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę w kilku innych firmach. Czy na wniosek tego pracownika możemy nie potrącać mu miesięcznych kosztów uzyskania przychodów przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od jego wynagrodzenia?

Nie. Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy pracodawca - jako płatnik - ma obowiązek uwzględniać zryczałtowane miesięczne koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy w kwocie określonej przez ustawodawcę (tj. odpowiednio 111,25 zł albo 139,06 zł). Nie ma przy tym znaczenia liczba zakładów pracy, w których dany pracownik jest zatrudniony. Wyłącznie ten podatnik, któremu przysługują 50% koszty uzyskania przychodów, może złożyć płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji ze stosowania tych kosztów.

Stosownie do dyspozycji art. 31 ustawy o PDOF, pracodawca ma obowiązek (jako płatnik) obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od niego przychody ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Zasady obliczania tych zaliczek zostały szczegółowo uregulowane w art. 32 ustawy o PDOF.

W myśl tych przepisów, za dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki na podatek uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody ze stosunku pracy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika:

1) po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 ustawy o PDOF (czyli odpowiednio 111,25 zł albo 139,06 zł miesięcznie) lub w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 tej ustawy (czyli w wysokości 50% uzyskanego przychodu, np. z tytułu korzystania przez twórcę z praw autorskich)

oraz

2) po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenia społeczne.

Należy przy tym zauważyć, że podatnikowi przysługuje odliczenie pełnej miesięcznej kwoty zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 ustawy o PDOF - niezależnie od wymiaru czasu pracy i ilości dni przepracowanych w danym miesiącu - pod warunkiem, że w danym miesiącu osoba ta uzyskała przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF. Kosztów uzyskania przychodów nie odlicza się natomiast od wypłacanych pracownikowi zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, które ustawodawca zalicza do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o PDOF.

Przesłanką zastosowania przez płatnika omawianych kosztów, przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy, jest zatem uzyskanie przez pracownika w danym miesiącu przychodu ze stosunku pracy.

Jednocześnie jednak ustawodawca ograniczył wysokość kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy, które podatnik może uwzględnić w rocznym zeznaniu podatkowym.

I tak, w przypadku podatnika, który uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku pracy - zryczałtowane koszty uzyskania tych przychodów nie mogą za rok podatkowy przekroczyć łącznie 2.002,05 zł albo 2.502,56 zł (jeżeli pracownikowi "zamiejscowemu" przysługują podwyższone koszty). Wynika to z art. 22 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy o PDOF.

Z kolei kwota odliczonych przez podatnika 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy o PDOF, poczynając od 2013 r., nie może w roku podatkowym łącznie przekroczyć 42.764 zł (art. 22 ust. 9a ustawy o PDOF).

Podatnik, któremu przysługują 50% koszty uzyskania przychodów, może jednak złożyć płatnikowi (np. pracodawcy) pisemne oświadczenie o rezygnacji ze stosowania tych kosztów, co pozwoli zapobiec powstawaniu ewentualnej konieczności dopłaty przez podatnika podatku dochodowego wynikającego z rocznego zeznania podatkowego. Począwszy bowiem od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik złoży takie oświadczenie, płatnik powinien zaprzestać stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, przy obliczaniu miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy.

Takie rozwiązanie zostało wprowadzone na mocy dyspozycji przepisów art. 32 ust. 7 i art. 41 ust. 11 ustawy o PDOF, które obowiązują od 1 stycznia 2013 r.

Natomiast ustawodawca nie przewidział możliwości zwolnienia płatnika (na wniosek zainteresowanego pracownika) z obowiązku potrącania zryczałtowanych miesięcznych kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy, w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 ustawy o PDOF.

W konsekwencji, przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy pracodawca - jako płatnik - ma obowiązek uwzględniać zryczałtowane miesięczne koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy w kwocie określonej przez ustawodawcę (tj. odpowiednio 111,25 zł albo 139,06 zł). Nie ma przy tym znaczenia liczba zakładów pracy, w których dany pracownik jest zatrudniony.

W związku z tym, jeżeli podatnik równocześnie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę u kilku pracodawców, to każdy z tych pracodawców obowiązany jest stosować zryczałtowane miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości przysługującej pracownikowi na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 ustawy o PDOF, czyli 111,25 zł albo 139,06 zł.

W takiej sytuacji, dopiero w rocznym zeznaniu podatkowym podatnik powinien dokonać ograniczenia wysokości tych kosztów, do kwoty rocznego limitu wskazanego w art. 22 ust. 2 pkt 2 i 4 ustawy o PDOF (tj. do wysokości 2.002,05 zł albo 2.502,56 zł).

Wspomnieć przy tym należy, że pracownik, który chciałby płacić w ciągu roku wyższe zaliczki na podatek dochodowy (w celu uniknięcia dużej dopłaty w rozliczeniu rocznym), może złożyć wniosek, aby pracodawca - jako płatnik - przy obliczaniu zaliczek na podatek zamiast stawki 18% stosował wyższą stawkę 32%. Taka możliwość wynika z art. 41a ustawy o PDOF.