Nowe limity dla amortyzacji podatkowej

Jednorazowa amortyzacja

Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych. Uprawnienie to przysługuje:

podatnikom, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz
małym podatnikom; w 2018 r. małym podatnikiem jest podatnik, u którego w 2017 r. wartość przychodu ze sprzedaży, wraz z kwotą należnego VAT, nie przekroczyła 5.176.000 zł.

Wymienieni podatnicy metodę jednorazowej amortyzacji mogą zastosować tylko w odniesieniu do środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w danym roku podatkowym. Przy czym łączna wartość tych odpisów amortyzacyjnych nie może przekroczyć w danym roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro, zaokrąglonej do 1.000 zł.

Zwróć uwagę!

W 2018 r. limit jednorazowej amortyzacji wynosi 216.000 zł; tyle na 2018 r. wynosi równowartość 50.000 euro.

Przy określaniu w 2018 r. limitu 216.000 zł nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10.000 zł (do 31 grudnia 2017 r. była to kwota 3.500 zł) wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 updof oraz art. 16f ust. 3 updop (art. 22k ust. 9 updof i art. 16k ust. 9 updop).

Amortyzacja składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł

Od 1 stycznia 2018 r. podwyższona została z 3.500 zł do 10.000 zł kwota umożliwiająca jednorazowe zaliczenie wydatków na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do kosztów uzyskania przychodów.

W sytuacji gdy wartość początkowa składnika majątku nie przekracza 10.000 zł (do 31 grudnia 2017 r. była to kwota 3.500 zł), można nie wprowadzać takiego składnika do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a wydatek na jego nabycie można odnieść bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do używania (art. 22d ust. 1 updof i art. 16d ust. 1 updop).

Ponadto składnik majątku o wartości początkowej nieprzekraczającej 10.000 zł może zostać zakwalifikowany do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W takim przypadku dopuszczalna jest jego jednorazowa amortyzacja w miesiącu oddania go do używania albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 updof i art. 16f ust. 3 updop).

Nakłady na ulepszenie środka trwałego

Stosownie do art. 22g ust. 17 updof i art. 16g ust. 13 updop, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł (do 31 grudnia 2017 r. była to kwota 3.500 zł) i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania. Wzrost wartości użytkowej mierzony jest w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji.

W przypadku gdy ulepszenie łączy się z koniecznością nabycia części składowych lub peryferyjnych, ich wartość powiększa wartość początkową środka trwałego, o ile jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł (do 31 grudnia 2017 r. była to kwota 3.500 zł).

Oznacza to, że wydatki poczynione w 2018 r. do kwoty nieprzekraczającej 10.000 zł nie powodują ulepszenia środka trwałego w rozumieniu ustaw o podatku dochodowym, co nie skutkuje obowiązkiem podwyższenia wartości początkowej. Dopiero, gdy suma wydatków poniesionych na ulepszenie przekroczy w ciągu roku kwotę 10.000 zł, trzeba powiększyć wartość początkową środka trwałego o wartość wszystkich nakładów poniesionych na jego ulepszenie i rozpocząć naliczanie odpisów amortyzacyjnych od tej powiększonej wartości początkowej.