Przepisów o korekcie kosztów nie stosuje się do podatku od nieruchomości - wyjaśnienie Ministerstwa Finansów

Stosowanie w praktyce przepisów dotyczących korekty kosztów (art. 24d updof oraz art. 15b updop), obowiązujących od 1 stycznia 2013 r., wciąż budzi wątpliwości.

W powołanych przepisach określono m.in., że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury/rachunku (umowy albo innego dokumentu, jeśli nie istniał obowiązek wystawienia faktury/rachunku), i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Jeśli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą ze wskazanych dokumentów dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Zmniejszenia kosztów dokonuje się w miesiącu, w którym upływają wymienione terminy.

Jednym z problemów przy interpretowaniu tych przepisów jest ocena czy mają one zastosowanie w przypadku podatku od nieruchomości.

Moment zaliczenia podatku od nieruchomości do kosztów

Podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych, ustala organ podatkowy w drodze decyzji. Podatek ten jest płatny w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminach: do dnia 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego.

Zasadniczo osoby prawne są zobowiązane do składania w terminie do 31 stycznia deklaracji na podatek od nieruchomości za dany rok podatkowy. Natomiast podatek należy regulować, wpłacając go bez wezwania, na rachunek właściwej gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, a za styczeń do dnia 31 stycznia.

Koszty z tytułu podatku od nieruchomości, jako związane z posiadanym majątkiem, należą do kategorii kosztów pośrednich, które, co do zasady, podlegają potrąceniu w dacie ich poniesienia. Za datę poniesienia kosztu uważa się moment ujęcia (zarachowania) kosztu w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) albo innego dowodu w razie braku faktury (rachunku); wyjątek dotyczy tylko ujętych w księgach kosztów rezerw lub biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 22 ust. 5c i 5d updof oraz art. 15 ust. 4d i 4e updop).

Podatek od nieruchomości, zgodnie z obowiązującą w rachunkowości zasadą memoriału, powinien zmniejszyć wynik finansowy roku, którego dotyczy, np. podatek od nieruchomości należny za 2013 r. powinien obciążyć koszty roku 2013. Nie ma przy tym znaczenia termin zapłaty tego podatku. Co istotne, w księgach rachunkowych podatek od nieruchomości można zaksięgować w koszty jednorazowo w pierwszym miesiącu roku (jeżeli kwota podatku jest nieistotna) lub rozliczać w czasie za pośrednictwem czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów w równych miesięcznych ratach, tj. proporcjonalnie do czasu trwania obowiązku podatkowego (jeżeli kwota podatku w znaczący sposób wpływa na wynik finansowy bieżącego okresu).

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów określa się na podstawie art. 22 ust. 6b updof. W myśl tego przepisu, dniem tym jest dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zatem osoby fizyczne rozliczające się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów powinny podatek od nieruchomości w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie wydania decyzji określającej wymiar tego podatku.

Ze względu na powołane zasady w praktyce często występują sytuacje, że całą kwotę podatku od nieruchomości podatnik ujmie w kosztach na początku roku, a terminy płatności większości rat tego podatku są dłuższe niż 60 dni.

Czy nowe przepisy obejmują podatek od nieruchomości?

Powstała w związku z tym wątpliwość, czy w tej sytuacji stosować przepisy o korekcie kosztów. O zajęcie stanowiska w tej sprawie zwróciliśmy się do Ministerstwa Finansów, które w odpowiedzi z 27 marca 2013 r. wyjaśniło: "Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Należy zauważyć, że ustawodawca odwołał się do faktury (rachunku) jako podstawowego dokumentu określającego wysokość kwoty, o którą w razie jej nieuregulowania należy zmniejszyć koszty uzyskania przychodów. W związku z tym, nie można uznać, że wskazany przepis ma zastosowanie do podatku od nieruchomości, który w przypadku osób prawnych wynika z deklaracji na podatek od nieruchomości na dany rok złożonej przez podatnika. Za prawidłowością takiej interpretacji przemawia także cel uchwalonych przepisów, które miały zmierzać do likwidacji zatorów płatniczych. W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano że »w ramach obrotu gospodarczego powstają opóźnienia w regulowaniu zobowiązań między kontrahentami. Na tę sytuację nakładają się często skutki nieregulowania należności wynikających z rachunków i faktur dokumentujących poniesione wydatki, tworząc ,zatory płatnicze’.« Pomimo, że fragment ten dotyczył zmian dokonanych w zakresie podatku od towarów i usług, definiuje on niejako pojęcie »zatorów płatniczych« i pozostaje aktualny także na gruncie zmian dokonanych w ustawach o podatkach dochodowych. Przytoczony fragment wyraźnie wskazuje, że intencją ustawodawcy było ograniczenie zatorów płatniczych, które występują w relacjach między kontrahentami, a nie objęcie tą regulacją także płatności dokonywanych w relacjach podatnik - organ podatkowy".

Zwróć uwagę!

Ze stanowiska resortu finansów wynika, że regulacji dotyczących ograniczenia zatorów płatniczych nie stosuje się do podatku od nieruchomości.

Ministerstwo Finansów odniosło się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niemniej jednak ze względu na identyczne brzmienie przepisów art. 24d updof oraz art. 15b updop oraz argumentację przedstawioną w powołanym piśmie przez Ministerstwo, należy przyjąć, że ma ono zastosowanie również do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych.