Ministerstwo Finansów wyjaśnia. Wydatki na nabycie samochodu wyłączone z kosztów

W GP nr 66 na str. 5 omawialiśmy rozliczanie w kosztach podatkowych wydatków związanych z nabyciem na potrzeby firmowe samochodu o przewidywanym okresie użytkowania krótszym niż rok, który nie podlega zaliczeniu do środków trwałych. Wskazywaliśmy wówczas za organami podatkowymi, że zaliczenie do kosztów firmowych wydatków na jego nabycie możliwe jest w momencie ich poniesienia i przyjęcia go do używania, jeżeli podatnik wykaże, że składnik ten był faktycznie wykorzystywany w jego działalności i przyczynił się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Zaznaczaliśmy również, że wycofanie samochodu z działalności przed upływem roku nie powoduje konieczności korygowania kosztów podatkowych, skoro był on w niej wykorzystywany, a jego zakup był racjonalnie uzasadniony.

Organy podatkowe w przywołanych w artykule interpretacjach indywidualnych zwracają jednak uwagę na to, że gdyby dany składnik majątku nie przyczynił się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła, gdyż np. zakupiony został w celu zaspokojenia wyłącznie potrzeb osobistych podatnika, wydatek na jego nabycie nie może stanowić kosztów podatkowych. Wówczas znajduje bowiem zastosowanie unormowanie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o pdof. Przepis ten wskazuje, że nie uważa się za koszty podatkowe wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa. W takich okolicznościach - zdaniem organów - wydatki na zakup samochodu należałoby wyłączyć z kosztów.

Swoje stanowisko w kwestii omawianego zagadnienia przedstawiło Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 27 sierpnia 2012 r., stanowiącym odpowiedź na pytanie naszego Wydawnictwa. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 49 interpretuje w ten sposób, że wycofanie przedmiotowego samochodu z działalności gospodarczej przed upływem roku od przyjęcia go do używania i przekazanie go na cele osobiste każdorazowo powoduje konieczność zmniejszenia kosztów firmowych o wydatki poniesione na jego nabycie.

Przyjęcie tej interpretacji oznacza, że korzystając z ustawowego uprawnienia do jednorazowego rozliczenia w kosztach wydatków na nabycie samochodu w warunkach określonych w art. 22e ust. 1 ustawy o pdof, podatnik traci je zawsze w przypadku przekazania na potrzeby osobiste tego samochodu w okresie nieprzekraczającym roku od przyjęcia go do używania. Z pisma resortu należy wnioskować, że nie ma tu znaczenia możliwość udowodnienia przez podatnika, że przez kilka miesięcy rzeczywiście samochód ten wykorzystywał na potrzeby firmowe.

Jednocześnie jednak MF wskazało, że w sytuacji gdy samochód ten będzie faktycznie używany dłużej niż rok, podatnik zmniejszy koszty podatkowe jedynie o różnicę między ceną nabycia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres jego dotychczasowego używania (art. 22e ustawy). Tym samym, jeśli dopiero po upływie roku od wprowadzenia do używania przeznaczy go na cele osobiste, w kosztach firmowych pozostaną wydatki na jego nabycie (w formie odpisów amortyzacyjnych) przypadające na okres wykorzystywania samochodu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.