Wydatki na usługi gastronomiczne nabywane podczas spotkania biznesowego

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 października 2014 r., nr ITPB1/415-825/14/AK; zamieszczona na stronie internetowej Ministerstwa Finansów)

"(…) W (…) art. 22 ust. 1 ustawy (o PDOF - przyp. red.) ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza tego przepisu wykazuje m.in., że za wydatki na zakup usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań biznesowych.

Wskazać również należy, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej oraz w zakresie monitorowania badań klinicznych. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Specyfika działalności wymaga częstych wyjazdów oraz rozmów z kontrahentami bądź potencjalnymi kontrahentami. Podczas spotkań omawiane są sprawy związane z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywanie kontraktów. Zdarza się, że spotkania są organizowane w restauracji lub kawiarni. W większości przypadków, finansowy ciężar organizacji spotkań obciąża firmę Wnioskodawcy. Są to wydatki głównie na usługi gastronomiczne ponoszone w różnych miastach Polski. Spotkania z kontrahentami nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, a ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością. Celem spotkań jest omówienie kwestii związanych z monitorowaniem badań klinicznych w warunkach, które zwykle towarzyszą takim rozmowom. Z tytułu ww. spotkań Wnioskodawca ponosi wydatki na usługi gastronomiczne.

W odniesieniu do ponoszonych przez Wnioskodawcę - w ramach wykonywanej działalności gospodarczej - wydatków na usługi gastronomiczne ponoszone w różnych miastach Polski na spotkaniach w restauracji lub kawiarni, których celem jest omówienie kwestii związanych z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywania kontraktów, należy stwierdzić, że w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W opinii tutejszego organu, nie można działaniom Wnioskodawcy przypisać cech reprezentacji, o jakiej mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, zatem w opisanym stanie faktycznym przepis ten nie będzie miał zastosowania.

W konsekwencji, wydatki takie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, jeśli spełniają dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy.

Według organu, na podstawie treści wniosku należy przyjąć, że wydatki, o których mowa we wniosku, są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej i monitorowania badań klinicznych. Oznacza to, że ponoszenie przedmiotowych wydatków znajduje racjonalne uzasadnienie jako dążenie do osiągania przychodów lub powiększania poziomu przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę.

Reasumując, z wniosku wynika, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi gastronomiczne mają na celu uzyskiwanie (zwiększenie) przez niego przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Podczas spotkań omawiane są sprawy związane z monitorowaniem badań klinicznych, takie jak zasady współpracy oraz podpisywanie kontraktów. Wobec tego wydatki te spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy i o ile zostaną właściwie udokumentowane, można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów (podkreśl. red.). (…)"