A A A

Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 6 (833) z dnia 20.02.2014

Zakup i remont uszkodzonego samochodu na potrzeby firmy

Zakupiłem okazyjnie na potrzeby firmy uszkodzony samochód osobowy. Zostanie on wyremontowany w ramach prowadzonej działalności. Czy po zakończeniu remontu, ustalając wartość początkową, mogę wycenić go według cen rynkowych (korzystając z wyceny rzeczoznawcy), czy według ceny nabycia, uwzględniając poniesione nakłady i pracę własną?

Wartość początkową samochodu nabytego jako uszkodzony należy ustalić na podstawie ceny nabycia powiększonej o koszty związane z jego doprowadzeniem do stanu używalności, poniesione przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF, środkiem trwałym podlegającym amortyzacji może być składnik majątku kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Wartość początkową odpłatnie nabytego środka trwałego ustala się na podstawie ceny jego nabycia, czyli kwoty należnej zbywcy, powiększonej o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (por. art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o PDOF). W przepisie wymienione są tylko przykładowe koszty związane z zakupem (m.in. koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze czy montażu), bowiem zawiera on zwrot "w szczególności", co oznacza, że katalog ewentualnych wydatków zwiększających cenę nabycia nie jest zamknięty.

Zatem również inne wydatki poniesione przez podatnika na doprowadzenie nabytego składnika majątku (tu: pojazdu) do stanu używalności stanowią koszty związane z zakupem środka trwałego i jako takie zwiększają jego wartość początkową.

Podobnie kwestię nakładów na doprowadzenie nabytego składnika majątku do stanu używalności wyjaśnił NSA w wyroku z 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 25/10. Jak stwierdził NSA:

"(…) Redakcja art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. (odpowiednio art. 22g ust. 3 ustawy o PDOF - przyp. red.) świadczy o tym, że wymienione przez ustawodawcę rodzaje wydatków składające się na wartość początkową środka trwałego nie mają charakteru zamkniętego, jest to wyliczenie przykładowe. Dokonując wykładni systemowej wewnętrznej przepisów art. 16a ust. 1 pkt 1 i art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. należy twierdzić, że cenę nabycia środków trwałych stanowią wydatki, jakie poniósł podatnik od chwili ich nabycia do momentu stwierdzenia, że są kompletne i zdatne do użytku w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. (…)

Wobec tego, koszty związane z kapitalnym remontem środka trwałego, jako wydatki związane z doprowadzeniem tegoż środka do użytku w działalności gospodarczej spółki, stanowią koszty związane z zakupem środka trwałego i uzasadniają je do zaliczania do wartości początkowej środka trwałego, a co za tym idzie, do sukcesywnego ich zaliczania do kosztów (art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p.). (…)"

Ponosząc przedmiotowe koszty (na doprowadzenie nabytego składnika do stanu jego używalności), np. zakup materiałów czy usług obcych, należy dodatkowo uwzględnić art. 22g ust. 4 ustawy o PDOF. Wynika z niego generalna zasada, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego nie zalicza się m.in. wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci.

Oznacza to, iż pomimo że nie wytwarzamy środka trwałego, a jedynie dokonujemy jego remontu, na zwiększenie ceny nabycia remontowanego środka trwałego wpłynie wartość w cenie nabycia rzeczowych składników majątku - materiałów (np. części zamiennych czy lakierów), usług obcych oraz ewentualnie kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi zatrudnionych przy tych pracach pracowników. Nie będą to jednak nakłady pracy własnej podatnika.

Dodajmy, że w omawianym przypadku nie można ustalić wartości początkowej nabytego (uszkodzonego) środka trwałego na podstawie art. 22g ust. 8 czy ust. 9 ustawy o PDOF, czyli na podstawie cen rynkowych. Taki sposób wyceny może być bowiem stosowany jedynie w sytuacjach, gdy nie jest możliwe ustalenie ceny zakupu lub kosztu wytworzenia.