Przegląd Podatku Dochodowego nr 11 (347) z dnia 1.06.2013

Rozliczenie podatkowe przedsiębiorcy doposażającego stanowisko pracy dla bezrobotnego

Podmiot prowadzący działalność gospodarczą może ubiegać się o zrefundowanie kosztów wyposażenia bądź doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego. Refundacja ta udzielana jest ze środków Funduszu Pracy, w wysokości określonej w umowie zawartej pomiędzy podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą a starostą (z tym że nie może ona przekraczać 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia).

Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego jest dokonywana po przedłożeniu rozliczenia i udokumentowaniu poniesionych (w okresie od dnia zawarcia umowy) kosztów na wyposażenie lub doposażenie jego stanowiska pracy.

Zasady przyznawania tego rodzaju refundacji regulują przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. poz. 457).

1. Otrzymanie refundacji a przychód

O tym czy refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej, decyduje to, jakie świadczenie zostanie w ramach tej pomocy zrefundowane. Przychodem z działalności są bowiem dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków. Wymienione świadczenia nie są jednak przychodem, gdy związane są z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Tak wynika z art. 14 ust. 2 pkt 2 updof.

Zatem otrzymana z Funduszu Pracy refundacja, która stanowi zwrot wydatków poniesionych na zakup środków trwałych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, nie stanowi u podatnika przychodu. Refundacji tej nie ujmuje się wobec tego w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnach przeznaczonych do ewidencji przychodów.

Inaczej jest w przypadku refundacji obejmującej koszty zakupu wyposażenia.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 12 marca 2013 r., nr ITPB1/415-1324/12/PSZ stwierdził, że: "(…) otrzymana (…) refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla bezrobotnych, jako uzyskana z państwowego funduszu celowego, nie stanowi dotacji otrzymanej z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, co wyklucza zastosowanie zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei, analizując art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, należy mieć na uwadze, że warunkiem korzystania ze zwolnienia z opodatkowania jest, by dotacja otrzymana została przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych. We wniosku nie wskazano, by warunki te zostały spełnione. Sam fakt, że środki pochodzą z Europejskiego Funduszu Społecznego, nie przesądza o tym, że otrzymana refundacja może być zwolniona z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy. W przedmiotowej sprawie znajduje natomiast zastosowanie (…) art. 14 ust. 2 pkt 2 (…) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, otrzymana przez Pana dotacja w części przeznaczonej na zakup środków trwałych, nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem w tej części otrzymana refundacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Natomiast część otrzymanej kwoty stanowiąca refundację kosztów zakupu wyposażenia, stanowi stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy przychód z działalności gospodarczej, niekorzystający - w świetle art. 21 ust. 1 pkt 129 oraz 137 ustawy - ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym".

2. Zwrot VAT od zakupionych składników majątku

Na podstawie § 4 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia z dnia 23 kwietnia 2012 r., podatnicy są zobowiązani do zwrotu równowartości odliczonego lub zwróconego, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatku naliczonego dotyczącego zakupionych towarów i usług w ramach przyznanej refundacji. Oznacza to, że w przypadku gdy refundacja pokrywa kwotę brutto wydatku, tj. łącznie z VAT, który zostanie przez podatnika odzyskany, to przedsiębiorca otrzymujący refundację zobowiązany jest do zwrotu do urzędu pracy równowartości odzyskanego VAT.

Kwota refundacji przyznana na pokrycie kosztów zakupu składników majątku niezaliczonych do środków trwałych, np. wyposażenia, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Odnosi się to również do tej części refundacji, która pokrywa podatek VAT od zakupu składników wyposażenia. W rezultacie gdy podatnicy zwrócą tę część refundacji, powinni również zmniejszyć wysokość przychodów zaewidencjonowanych w kolumnie 8 podatkowej księgi.

Natomiast zwrot tej części refundacji, która pokryła odzyskany podatek VAT od zakupu środków trwałych, będzie neutralny podatkowo. Wynika to z faktu, że refundacja przyznana na pokrycie kosztów zakupu środków trwałych nie jest przychodem podatkowym.

3. Rozliczenie w kosztach podatkowych wydatków na utworzenie stanowiska pracy

Pomoc na zakup wyposażenia bądź doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego udzielana jest na zasadzie refundacji kosztów.

Wydatki poniesione na zakup składników majątku niezaliczonych do środków trwałych, np. wyposażenia, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, uważa się za koszty uzyskania przychodów. Polegają one bezpośredniemu zaliczeniu do tych kosztów.

Inaczej jest w przypadku kosztów zakupu środków trwałych. Koszty te są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Jednak w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 updof, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych, która odpowiada poniesionym wydatkom m.in. na ich nabycie, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, że do kosztów podatkowych zalicza się tylko odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środka trwałego, która nie została sfinansowana ze środków otrzymanych z refundacji.

4. Wpływ refundacji na jednorazową amortyzację

Podatnik posiadający status małego podatnika może stosować przepisy w zakresie jednorazowej amortyzacji, określone w art. 22k ust. 7-13 updof. Otrzymana refundacja nie ma wpływu na:

• podstawę amortyzacji, czyli wartość początkową środka trwałego; wartość tę ustala się przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego i nie należy jej zmieniać w związku ze zwrotem, w formie refundacji, ceny nabycia tego składnika majątku,
   
• wysokość dokonanego jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Ma jednak wpływ na wysokość jednorazowego odpisu amortyzacyjnego zaliczonego do kosztów podatkowych.

W związku z tym, że otrzymanie refundacji następuje zazwyczaj już po uwzględnieniu w kosztach podatkowych jednorazowego odpisu, zachodzi konieczność wyłączenia z tych kosztów kwoty odpisu w części przypadającej na zrefundowaną część wartości początkowej środka trwałego. Nie uważa się bowiem za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, od tej części ich wartości, która została zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem także przez refundację (art. 23 ust. 1 pkt 45 updof).

Zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów należy dokonać wstecz, tj. w miesiącu, w którym jednorazowy odpis amortyzacyjny stanowił koszt podatkowy. Stanowisko takie wynika z aktualnych wyjaśnień organów podatkowych (por. interpretację indywidualną: Ministra Finansów z 28 grudnia 2012 r., nr DD6/033/14/MNX/12/PK-258 oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 marca 2013 r., nr IPTPB3/423-425/12-4/KJ).